Sevil Koçarslan Özdemir

Latife’ydi adı, pek severdi göbek atmayı. Kıvırırken hayal ederdi; engellerden atlar, yollardan geçer, bulutlarda uçar, dağlardan iner, derelerde yüzer, ağacından dalından yaprağından tutar, çiçeğin göbeğinden...

“Her köyün bir delisi vardır” Bir varmış bir yokmuş. Akdeniz’de küçük bir kıyı kasabasında bir kadın yaşarmış. Kadın başarılı bir Avukatmış. Mutlu bir eşmiş de...

Gece oldu. Yeni Ay battı. Dağların arkasına gitti, şimdi başka yerleri dolaşacak. Başka dağlardan ve denizlerden batacak ve başka insanlar da görecek onu. Ay dünyanın...

  Bir varmış bir yokmuş bir ağaçta küçük bir tırtıl yaşarmış adı da Pırtıkmış. -Merhaba, benim adım Pırtık,  Bugün yine bir esintiyle uyandım. Rüzgarlar arttı....

Sessiz ölenler.. Bir Kadın varmış; çocukları, kocası, kardeşi, annesi, babası, dostları, akrabaları olan. Hastalanan.. Ömrünün yarısında takılı kalan. Biri hasta, diğeri kaza yapmış, öteki maddi...

Hayal et tim.. İki küs insan konuşuyorlar… Merhaba! Merhaba! Gel otur Bak. Bu bahçede ne kadar çok çiçek var. Ama bazı tomurcuklar açamıyor. Ölüyorlar. İşte...

Kelebek Bir varmış bir yokmuş.. Çook uzun yoldan gelen bir yolcu varmış, taaa bulutlardan. Adı Kelebek. ”Gökyüzünden görmüş ormanı . Yağmur damlasını paraşüt yapmış inmiş...

Derviş Miço ile Deniz Kızı sohbet ediyormuş limanın ucundaki fenerin kayalıklarında; sohbete başkaları da katılarak muhabbet bir masala dönüşmüş… Biri demiş ki… Tek boynuzlu atlar...

Ve anne dünyaya gözlerini açar… Minik yavrusuna bir masal anlatmaya başlar. Bir varmış bir yokmuş bil bakalım ismi ne konmuş? Anne demiş ki adı Esma...

Sevgili Anneciğim. Çok uzun süredir seni bekliyorum. Seni beklediğimi sen göremiyorsun. Çünkü hala doğmak istemiyorsun. Fakat artık tek başıma üstesinden gelemeyeceğim konular var. Mesela artık...