şehrinden geçiyorum ey aşk
bu yaz gecesi sessiz sedasız
rayihalı bir serinlik yayılıyor
hatırandan
bulutlarda tülleniyor yüzün
kucağımda sararmış bir defter
içinde bir sandalın kırılışı
ağlayan yunuslar ve
darmadağın sözler
kalbim hüzne eğimlidir bilirsin
melankoliye batırıyorum kalemimi
her seferinde
macera peşinde bir yolcu düşün
kutup yıldızına bakıyor camdan
gölgeli tasavvurlardan derlenmiş
öykü eskizleri taşıyor bavulunda
o benim
demir raylara takılıp gidiyor aklım
ordaki upuzun paralelliğe
engin boşluğu dolanan
sahipsiz bir rüya gibi
her şey ne kadar da uzak diyorum
sessiz sedasız geçiyorum şehrinden
Tunay Özer
