İçimdeki şiirler gibi varlığın; duyulmaz, derin, dilsiz
Kaç kiraz vakti geçmiştir üzerinden o kasırganın,
Kaç ülke, kaç sevgili, kaç sevişme, kaç terk ediş…
Bozkırın kalın saplı mavi çiçeğiyim ben;
Yazı müjdeleyen, her rüzgâra baş eğmeyen, dayanıklı…
Sanma ki onun saltanatı da geçmez,
Susuzluğa meydan okuyan mor dikenler sarınca ortalığı
Prangamız mıdır yüreğimize hapsettiğimiz sevdalar,
Gömülürken görülür mü, içimizde biri daha olduğu?
Zaman elimizden kayıp giderken,
Söylenecek, anlatılacak, yazılacak onca şey varken
Yine sessizlik midir payımıza düşen?
Meral Çiyan Şenerdi
Ağustos 2022, Ankara
(Ahmet Arif’in Leyla Erbil’e mektupları anısına)
Harika